TEKENING 
Elze luisterde met grote ogen mee toen haar moeder zat te vertellen. Het ging over de afgelopen nacht. Elza was schreeuwend wakker geworden uit een akelige droom. Ze droomde dat ze ‘s morgen wakker werd en dat ze helemaal alleen was. Pappa was weg en mamma was nergens te vinden. Ze had geroepen, maar niemand kwam. Peet lag niet in zijn bedje en de hele straat was leeg! Ze was alleen op de wereld. Ze was gillend wakker geworden en durfde niet meer te gaan slapen. ‘Wat moet ik daar mee?’, vroeg haar moeder aan mij. ‘Tja, dat weet ik ook niet.’ Ik moest erover nadenken. Laatst had ik zelf gedroomd dat ik niet kon inslapen; de hele nacht had ik gedroomd dat ik wakker lag. Wat doe je daar aan? Ineens mengde Elze zich in het gesprek. ‘Ik weet wel wat ik kan doen!’ ‘Nou, dan vertel het maar eens’, zei mamma nieuwsgierig. ‘Ik kruip bij jullie in bed!’, zei Elze beslist. Mamma schrok. ‘Maar Elze, dat kan niet. Dan wil Peet er ook bij; dat wordt veel te zwaar. Weet je wat? Maak maar een tekening van je boze droom, dat helpt misschien!’ Elze werd boos. ‘Dan teken ik dat we met zijn allen door het bed krakken!’