KAARSJE OPSTEKEN
Door de week kunt u van 10 tot 15 uur in de kapel onder de toren van de voormalige kerk, bij het Maria-altaar een electrisch kaasje opsteken.
 

GEEN TEKENING
Ome Marcel was dood. Eric moest de hele dag aan hem denken. Ome Marcel was zijn liefste oom. Altijd als hij op bezoek kwam, dan was het eerste wat hij riep in de hal: ‘En, waar is de stoere Eric dan?’ En dan had hij een cadeautje bij zich, een magneet of een zaklamp of een kompas en dan gingen ze spannende dingen doen. En nu was hij er niet meer. Zomaar dood. Zijn hart was stil blijven staan. ‘Wil jij nog iets tekenen?’, vroeg mamma. ‘Morgenavond gaat de kist van Marcel dicht. Kun je er nog iets in leggen...’ Eric mompelde iets onverstaanbaars en liep naar zijn kamer. Nee, iets tekenen niet! Ome Marcel had niks met tekening. Hij ging iets voor hem maken. Eric had al alles in huis gehaald. Een tube lijm, rood en een beetje doorschijnend krakend papier, latjes en barbequestokjes en dunne draad. Met de tong tussen de tanden ging hij aan het werk. Hij moest twee keer opnieuw beginnen. Maar na anderhalf uur was hij klaar en bekeek het resultaat tevreden. Die avond stonden ze allemaal rond de kist. Met tranen in de ogen haalde Eric... zijn vlieger te voorschijn. ‘Hier, die is voor jou’, zei hij, en toen, zo zacht dat niemand het hoorde: ‘Wees er een beetje zuinig op; dat we er samen nog iets aan hebben! Ze zeggen, dat het hard kan waaien in de hemel.’